رسمِ ضدعقلانیِ واگذاری خدمات متعارف سازمانها به پیمانکاران، به عُرفی شدن بی‌عدالتی و عادی شدن رسومِ ضدانسانی در قبال کارگران منجر شده است.

نمونه‌اش کنترل‌کننده‌های کارت بلیتِ ایستگاه‌های اتوبوس تندرو در #تبریز.
هر شیفتِ ۸ ساعته، حدود ۴۰۰ هزار دستمزد ماهانه! جوانی متاهل و مستاجر، درون دود و ‌دَمِ خفه‌کننده، دستان تَرک خورده از سرمایش را نشان می‌دهد و می‌گوید: دستمزد یک شیفت کفاف زندگی نمی‌کند و مجبورم دو شیفت کار کنم؛ ۱۶ساعت کار و ۸۰۰هزار تومان دستمزد!
به ازای هر ۳۰ روز هم ۲۰ روز بیمه!
حالا بماند که این کارگر با ۱۶ساعت کارِ بدون تعطیل، اساساً کی زندگی می‌کند.
اینها همان بندگان خدایند که بخاطر جلب رضایت پیمانکار، با مسافران درگیر شده و کتک‌کاری می‌کنند.
جنگِ #مستضعف با #مستضعف!
مدیران #ارزشیِ مربوطه، بویژه اعضایِ ارزشیِ شورای #اسلامی شهر تبریز، لابد می‌بالند به این مدیریت استراتژیک؛ باید هم ببالند. بالاخره دارند با کمترین هزینه، شهر را می‌چرخانند و جیب #پیمانکاران را پر می‌کنند.
#عدالتخواهان، اگر دنبال میدانِ عمل می‌گردند بیایند همین‌جا کنار خیابان تا بینند عینیتِ #استثمار و #بهره‌کشی را‌.