الهه راستگو در یادداشتی درباره وضعیت شهروندان استان خوزستان آورده است: اگرچه ایثارگری و ازخودگذشتگی مردم خوزستان در دوره هشت ساله جنگ تحمیلی و مقاومت بی‌بدیل آنان هنوز مثال زدنی است اما متاسفانه مسئولین کشور در آباد سازی خرمشهر و خوزستان نه تنها کمترین اهتمام و توجه را داشته‌اند که نسبت به انجام بسیاری از بایدها نیز بی‌تفاوت بوده‌اند تحمیل خسارت‌های ناشی از خاموشی‌ها و تعطیلی مکرر صنایع و مختل شدن زندگی و حیات مردم به دلیل غلظت چند ده برابر فراتر از حد استاندارد گرد و غبار مسئله ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت اما انفعال بسیاری از کمیته های مسئول بحران نیز مسئله دیگری است که در بسیاری از لحظات بحرانی قابل توجه می شود ستاد ملی مقابله با پدیده گرد و غبار در سازمان حفاظت محیط زیست از یک سال پیش تشکیل شده اما شواهد و قرائن موجود بیانگر آنست که این ستاد نیز هم چون کمیته اضطرار آلودگی هوا جز تعطیل ساختن مدارس و صنایع از عملکرد شاخص دیگری برخوردار نبوده و بر این اساس در شهری که تالاب ها و رودها ی آن دچار خشکی شده ،افزایش بیماری‌های تنفسی بیداد می‌کند و هیچ نهادی حاضر نه به تدبیر اساسی است و نه عذرخواهی ،نمی‌توان به ادامه زندگی امیدوار بود.

تجمع حرکات نمادین و تعطیلی مدارس و دانشگاهها امروز راه حل مقابله با پدیده ریزگردهای خوزستان نیست؛ زمان تئوری پردازی هم به پایان رسیده و مردم مطالبه گر عملکرد نجومی در مقابل حقوق های نجومی مسئولین دولتی هم نیستند بلکه خواهان آنند دولتی که عنوان تدبیر را زیبنده خود دانسته با تدبیری به واقع اساسی مسیر برون رفت از این چالش و معضل بزرگ کشور را بیابد چراکه مردم خوزستان امروز خاک سوء مدیریت و بی تدبیری را تنفس می‌کنند.

وضعیت اقتصادی کشور به دلیل بسیاری از تحریم‌های موجود ناگوار توصیف می‌شود و به گفته مسئولین امر قطع برق در خوزستان ۸۰۰ هزار بشکه در روز درآمد نفتی را از ما می‌گیرد و براساس همین زیان‌ها و خسارت‌های جانی و مالی لازم است تا دولت با تشکیل کمیته‌ای از مسئولین مربوطه تئوری پردازی و مذاکره را به عمل تبدیل کرده و برای مردم مشخص سازند که به حل این مساله ظرف چه مدت زمان امیدوار باشند و درصورت تداوم آن در آینده چه ارگان و سازمانی باید مسئولیت قصور احتمالی را بپذیرد چراکه روال امروز جامعه اینگونه شده که مسئولین همه طرح مساله می‌کنند و این درحالی است اینکه چه کسی باید حل مساله نماید مشخص نیست.

اما سند مقابله با گرد و غبار نیز همچون منشور حقوق شهروندی طرحی کاغذی باکمترین میزان اثر بخشی بوده و بر این اساس باردیگر باید یادآورشد لزوم ارائه راهکاری عملی ضروری است

در پایان باید تاکید کرد از هم اکنون و جهت ممانعت از داستان تکراری پاسکاری توپ مسئولیت میان دستگاهها، دستگاههای مسئول را معرفی کرده، کمیته‌ای متشکل از مسئولین و کارشناسانی که به هر دلیل احساس می‌شود در این حوزه مسئول‌اند تشکیل داده و زمان نتیجه را اعلام کنید تا حداقل مردمی که امروز نفس کشیدنشان مختل شده بدانند من بعد از این باید تنفس و حیاتشان را از چه کسی مطالبه کنند.